Vlak voor vertrek naar Zwitserland aanstaande maandag mocht ik vanmiddag nog even in het ziekenhuis verschijnen. Sinds het weekend voel ik me niet zo lekker en eigenlijk lopen mijn darmen sinds december al te rommelen. Na uitsluiting van blaasontsteking toch maar contact opgenomen met de Maag Darm Lever (MDL) arts. Want met vertrek maandag voor mijn longen kan ik er niet ook nog gezeur van mijn darmen bij hebben. Na overleg was de conclusie: Bloedprikken en een potje met inhoud inleveren.

Aangezien ik me nu niet lekker voel en met wat koorts voornamelijk op de bank doorbreng was mijn vader zo lief om mij vanmiddag met de auto naar het ziekenhuis te brengen.
Het is in een ziekenhuis dat toch al snel 20/30 minuten rijden is met de auto en met het OV doe ik er zeker nog een keer het dubbele van die tijd over om er te komen. Geen pretje als je je niet lekker voelt dus mijn Lieve Papa offerde een vrije middag voor mijn ziekenhuisbezoekje op.

Op naar het ziekenhuis.
Eerst langs Poli 53 om de lab formulieren op te halen.
Eentje voor het bloed en eentje voor het potje.
Op naar Poli 41 om bloed af te laten tappen. Een nummertje trekken en via de receptie kom je dan na even wachten in het martelkamertje terecht.
A265 mag naar Kamer 2.
Dat ben ik!!! Nu heb ik totaal geen moeite met bloedprikken dus als ik niet te ziek ben dan huppel ik het martelkamertje zo naar binnen.
Dus ik naar kamer 2, zit daar al iemand binnen. Huh? Ik ben toch echt A265 hoor.
Nou ik die kamer maar weer uit en nu? De vrouw aan de receptie bevestigde dat ik naar kamer 2 moest. Maar ja er zit al iemand mevrouw dus dat is toch een beetje lastig.
Inmiddels mocht nummer A266 naar kamer 6 en zo kwam ik met mijn A265 in een soort Twilight Zone terecht.

Kamer 2 bleef ook maar bezet en toen Mevrouw A266 uit kamer 6 ontsnapt was ben ik daar maar even gaan vragen wat ik nou moest doen met mijn Twilight Zone nummer.
Uiteraard had Kamer 6 net een Spoed aanvraag tussendoor waardoor nummer A268 voor mocht maar daarna zou ze mij dan echt gaan prikken.
Na lang wachten want A268 bleek iemand te zijn die lastig te prikken was mocht ik mij dan eindelijk in kamer 6 begeven.
Naald er in, Bloed er uit, Verbandje er om en Ik weer uit het kamertje.
Zo kan het dus ook!! En dan ben ik zelfs ook nog iemand die lastig te prikken is.

Tot zo ver mijn bloedprik avontuur en als je nou gezond bent als een vis dan is het allemaal best grappig maar meestal lopen er geen gezonde vissen rond in een ziekenhuis en dan zijn zulke acties best frustrerend. Zo ben je al snel een hele middag kwijt aan een ziekenhuis bezoekje.
Vrijdag bellen ze mij op met de uitslag en dan kijken we even hoe nu verder want vanaf volgende week wil ik helemaal gaan voor mijn revalidatie in Davos en tegensputterende darmen zijn niet welkom in Zwitserland!