Voor vele mensen is het bereiken van 50 jarige leeftijd een mijlpaal. Je wordt een Abraham of Sarah.
Reden voor een groot en uitbundig feest met vaak eigenlijk niet gewenste grote poppen in de tuin en foto´s door de straat van het feestvarken.

Niet iedereen bereikt die mijlpaal van 50 jaar, om verschillende redenen is deze niet altijd haalbaar en verlaat iemand die je dierbaar is al eerder het leven. Geen groot feest op 13/02/2013 maar een dag waarbij ik weer keihard herrinnert wordt aan het gemis, de pijn, het verdriet.
Op 13/02/1963 is mijn moeder geboren en in juli 2011 verliet zij het leven. Dit jaar, vandaag, zou ze 50 jaar zijn geworden maar die leeftijd heeft ze nooit mogen bereiken. 48 jaar is ze geworden en het gemis voor mij en iedereen die haar heeft mogen kennen is nog steeds enorm groot.
Deze dag is voor mij/ons dus geen feestdag.
Het is wel een dag waarbij ik veel aan mijn moeder denk en ook kan denken aan de mooie dingen samen met haar. Je staat er op zo´n dag nog even iets meer bij stil.

Ik heb een tijdje getwijfeld of ik dit wel hier wou plaatsen maar ik vind dat dit juist bij mijn leven hoort en ook maakt hoe mijn blog is en wie ik ben. Het hoort bij mij en ik kan het niet los zien.

Voor de begrafenis heb ik het liedje van Karin Bloemen – Geen kind meer ingezongen en deze is toen afgespeeld. Het leek mij een mooie gelegenheid om dat liedje ook hier te plaatsen. Het verwoord zo prachtig wat er gebeurd als je moeder sterft. De dag waarop je nooit meer kind zult zijn.

Ik weet nog niet hoe ik hier een filmpje moet plaatsen, dus hierbij de link:  http://youtu.be/A_IvLR7FTCM

Lieve mama, Voor altijd in mijn hart!