De titel van mijn blog heeft deze keer twee betekenissen.
De ene is dat we Groot bezoek hadden bij Kwa.Mama in de vorm van een inspectie van Social Development.
De tweede is dat 12 december mijn Zusje en Vader voor bijna 3 weken naar Zuid Afrika komen.
Twee keer groot bezoek dus!

Vanuit de geweldig aardige en fijne oud committee leden was er een klacht naar Social Development gegaan. Die mensen hebben al die tijd geen hand uitgestoken naar Kwa.Mama maar nu moest er opeens een afspraak komen.
Prima! Wij hebben niets te verbergen en de klachten zijn fabels dus kom maar op.
Ze zouden eigenlijk maandag om 10.00uur komen.
Vrijdag ochtend krijg ik een telefoontje dat Social Development over 25 minuten een bezoek komt brengen. Wat???
Ik had net een meeting met de staff achter de rug om ze te vertellen over het grote bezoek op maandag en wat er allemaal gedaan moest worden van te voren. Nu hadden we maar 25 minuten om ons voor te bereiden.
Gelukkig hebben ze de hele week al keihard gewerkt en in die 25 minuten konden we de laatste dingen best nog aardig op orde maken. Het was even hectisch maar het is wel een manier om deze mensen hard aan het werk te krijgen. Misschien moeten we dus elke week maar een spoed bezoek inplannen.
Ze kwamen met een delegatie van 4 mensen en ze keken allemaal lekker zuur. Kon geen glimlachje vanaf.
Frieda nam de 3 dames mee op stap en ik ging samen met een man de klassen langs. Hij wou van elke klas de leerkracht spreken en dan heb je een gesprek van: Wat voor diploma heb je? – Grade 9 (Dat is dus nog niet eens middelbare school afgemaakt). Wat is je telefoonnummer? – Die heb ik niet. Je begrijpt het al, dat verliep heerlijk soepel.
Dan komt die man ook nog met belachelijke regels aanzetten. Blijkbaar mogen de leerkrachten zelf geen stoel hebben.
Dat was nog een leuk misverstand want toen hij begon over de stoel van de leerkracht dacht ik dat hij bedoelde dat die plastic stoel niet ergonomisch verantwoord was. Ik begon dus al te wauwelen dat we geen geld hebben voor goede stoelen. Toen ik er uiteindelijk achter kwam dat hij bedoelde dat de leerkracht ten allen tijde moet staan en niet mag zitten stond ik toch wel even met mijn mond vol tanden.
Dat was één van de vele mankementen die wij bij Kwa.Mama hebben.
Ze schijnen nu een rapport te gaan schrijven over de dingen die wij moeten verbeteren. Frieda denkt dat we dat rapport nooit zullen zien en als die al komt dan kunnen ze ons niets maken. Kwa.Mama is eigenlijk een soort prive/particuliere school en heeft niets te maken met de overheid scholen. Wij kunnen dus onze eigen regels maken en als wij het goed vinden dat de leerkracht op een stoel kan zitten dan is dat onze beslissing.
Dat was dus het eerste grote bezoek, weer een hele ervaring rijker.

12 december komen mijn vader en zusje aan in Zuid Afrika. Ze blijven bijna 3 weken en vliegen op 30 december terug naar Nederland. Met kerst zijn we dus gezellig samen en dat is wel heel erg leuk. Daarnaast vind ik het zo fijn dat ik ze kan laten zien wat ik doe hier en dat ze Kwa.Mama in het echt kunnen bewonderen. Verhalen en Foto’s zeggen veel maar lang niet alles. Het zelf zien, ruiken, voelen en beleven is zo anders en dat ik dat nu met hun kan delen is echt geweldig.

Dit weekend doe ik lekker rustig aan.
Ik ben niet helemaal fit en wat benauwd. Lekker op mijn bed met mijn laptop en serie’s kijken.
Heerlijk even uitrusten!
Gister nog wel kleine wandeling gemaakt naar de winkels om gas te bestellen voor Kwa.Mama en daarna Frozen Yoghurt gegeten bij Wakaberry. Over Wakaberry ga ik nog wel eens een aparte blog schrijven want dat is zo’n leuk concept en ik zou het eigenlijk naar Nederland moeten halen.