Vandaag ontving ik per post een grote envelop van het Reformatorisch dagblad.
Ik dacht dat dit al goed nieuws zou bevatten want waarom sturen ze anders mij een grote envelop toe?
Een paar dagen geleden benaderde Michiel Bakker mij per email. Dit was één van de journalisten die ook mee was op de persreis naar Polen.
Hij vroeg zich af of ik foto’s had van Fort VII, het voormalige concentratiekamp waar ik in mijn Top 5 van Poznan al even over schreef.
Ik had een kleine selectie doorgestuurd en hieruit heeft hij 3 foto’s gekozen ( 6 in totaal maar in zw en kleur ). Uiteraard niet met de garantie dat ze geplaatst zouden worden want dit moest de beeld redactie nog goedkeuren. En het kon ook zijn dat ze er dan maar eentje uitkiezen in plaats van alle drie.
Ik verwachtte er niets meer van want ik hoorde niks van de redactie totdat vandaag die envelop op de mat viel.
Er zaten twee kranten in en toen ik hem opensloeg zag ik meteen heel groot een foto van mij op de voorpagina van de bijlage staan.
Een bladzijde verder zag ik nog twee foto’s van mij verschijnen.
Trots! Ja, ik ben best wel trots dat mijn foto’s nu in een echte krant staan. Stiekem doe je het daar ook gewoon voor maar zonder connecties is dat erg moeilijk. Ik ben dan ook heel blij dat Michiel mij heeft benaderd en het vertrouwen had dat ik wel wat mooie plaatjes had geschoten.
Kleine noot is dat de foto’s die ze uitgekozen hebben niet eens mijn favoriete foto’s van Fort VII zijn. Grappig hoe dat kan verschillen en hoe anders mensen naar een foto kunnen kijken. Ik kijk waarschijnlijk ook niet met een journalistieke oog naar mijn foto’s en zij wel.
Mijn niet zo’n leuke dag vanwege telefoontje van de MDL-arts werd weer een heel stuk leuker toen die envelop met krant binnenkwam.
Ik schrijf later nog over het telefoontje van de arts.
Nu eerst de foto’s van mijn foto’s in de krant!!!