Inmiddels zit ik al bijna twee weken in Zuid Afrika en heb ik nog geen teken ven leven gegeven.
De tijd gaat hier snel maar toch ook weer langzaam.
Mijn hoofd zit vol en ik weet niet goed wat en hoe ik het allemaal op wil schrijven.
Ik loop soms over van frustratie over hoe de dingen hier lopen en probeer alles weer een plekje te geven.
Het voelt hier als thuiskomen maar toch ook weer heel vreemd. Alles is veranderd sinds mijn vertrek en het is omschakelen van het Toen naar Nu. Het verleden is het verleden en we moeten het nu doen met wat we hebben.
Dat is niet altijd makkelijk en in mijn ogen ook niet altijd de beste optie maar wat heb ik voor keuze?

Het werken bij Kwa.Mama begon meteen de volgende ochtend na mijn aankomst en inmiddels loopt dit redelijk goed. Al zal dit hier altijd met ups&downs en vooral frustraties gepaard gaan.
We zitten hier nu met 4 vrijwilligers ( al is eentje nu 3 weken reizen ) en dat is heel erg prettig. Deed ik de vorige keer alles alleen, nu heb ik nog 3 anderen waarmee ik kan overleggen en de last mee kan delen.
De afgelopen dagen heb ik mij in de ochtend vooral bezig gehouden met de kinderen vast te leggen op de foto. Dit is met 60+ kinderen een hele opgave en kost dus ook aardig veel tijd. Ik ben dan ook nog niet klaar en ga er deze week dus vrolijk mee verder.
De middagen verschillen van iets doen met de kinderen tot aan een siësta houden of ergens naar toegaan zoals het strand of het winkelcentrum.
In het weekend proberen we leuke dingen te plannen en ook zijn we bezig om een tripje te organiseren naar een Safaripark en Drakensberg.
Ook wil ik kijken of ik toch ook echt een tijdje kan gaan reizen. Mijn plan nu is om naar Kaapstad te vliegen halverwege Maart en dan vanuit daar met de BazBus terug te reizen naar mijn thuisbasis. Dit kan ik dan zo snel of langzaam doen als ik zelf wil. Zolang ik maar voor 24 april terug ben om mijn vliegtuig terug naar Nederland te halen.

Later zal ik meer en meer vertellen over mijn Leven in een township.
Voor nu ga ik het hierbij laten.
Maar natuurlijk niet voordat ik een aantal van de foto’s van mijn schatjes aan jullie heb laten zien.