Na mijn vorige berichtje over het ziek zijn en dat ik voor een moeilijke keuze stond hier dan weer even een update.
Ik ben helaas nog steeds flink ziek.
De koorts is wel weg dus lichamelijk voel ik me iets fitter maar mijn longen blijven prut.
Erg veel hoesten, slijm, benauwd…
Niet fijn!
De afgelopen dagen heb ik veel en hard na moeten denken over wat ik nu wil en nog kan.
Veel gesprekken met de behandelaars hier en de lieve mensen thuis hebben er toe geleid dat ik de keuze heb gemaakt om as. zondag (7 april) naar huis te gaan.
Ik knap hier op het moment niet voldoende op en de infecties volgen elkaar in een moordend tempo op. De drie weken die ik nog over had hier waren toch niet meer voldoende om echt goed op te knappen en nog iets te bereiken en een verlenging was voor mij sowieso geen optie.
De keuze was moeilijk maar geeft nu enorm veel rust en ik heb heel veel zin om naar huis te gaan. Ook al ga ik slechter naar huis dan dat ik hier binnenkwam, ik ben er klaar voor om weer mijn eigen leven op te pakken. De regie voor een groot deel zelf weer over te nemen en natuurlijk heerlijk in mijn eigen bedje slapen.
Ik ga terug in Nederland wel de medische malle molen weer in omdat ze hier vermoeden dat er een kans bestaat dat er iets over het hoofd gezien wordt. Iets dat al mijn klachten zou kunnen verklaren omdat ik te veel klachten heb en erg moeilijk te behandelen ben.
Ze denken dan bijvoorbeeld aan iets met mijn afweer, een andere overkoepelende ziekte of stoornis of misschien zelfs een parasiet.
Maandag mag ik al op de poli van mijn eigen longarts verschijnen omdat ze mij nu goed in de gaten willen houden, aangezien ik gewoon echt slecht naar huis ga.
Ik heb er vertrouwen in en ga er gewoon weer voor.
We komen er ooit wel!!!
Tagarchief: NAD
Davoser See
Gisteren heb ik een mijlpaal bereikt, ik heb de Davoser See rondgelopen.
Nog wel wandelend en op een heerlijk rustig tempo met veel fotostop momentjes maar het ging heel erg goed.
Op dinsdag en donderdag staat er altijd een wandeling op het programma maar als je bezoek hebt mag je die wandeling ook met je bezoek doen. Dit hebben wij gisteren dan natuurlijk ook gedaan en mijn planning was al die tijd om dan de Davoser See rond te lopen.
Dit is toch wel een rondje van 5 kilometer en dat is voor nu een PR van wat ik hier gelopen heb.
Ook veel mooie en leuke foto’s gemaakt en die wil ik natuurlijk met jullie delen.
De Davoser See is echt een begrip hier en voor veel mensen ook een doel om hem of rond te kunnen wandelen of in mijn geval het liefste te kunnen rond hardlopen.
Zo ver is het nog niet maar vanmiddag gaan we weer op de loopband verder met mijn hardloopschema.
Verhuizen!
Vandaag een kort blogje met spannend nieuws.
Een paar dagen geleden is bekend gemaakt dat het Nederlands Astmacentrum Davos gaat verhuizen.
November 2014 staat de verhuizing gepland en dan zal het centrum niet meer hier in Davos staan maar naar Clavadel gaan.
Clavadel ligt hier een klein stukje verderop en is echt heel erg mooi.
Het ligt nog hoger en droger en zonniger dan Davos.
Natuurlijk hoop ik hier nooit meer terug te komen maar als dat dan toch noodzakelijk is dan zal dat in de nieuwe kliniek zijn.
Dat zijn toch leuke vooruitzichten voor zo wel patienten als het personeel.
Klik hier voor meer informatie over de verhuizing van het NAD.
De kliniek
Vandaag een klein fotoblogje.
Ik laat jullie de kliniek van de buitenkant zien.
Wij als Nederlanders zitten in een Duitse kliniek. Het NAD huurt hier een paar afdelingen en verder is alles Duits. Sommige dingen die wij hier moeten doen zoals bijvoorbeeld bloedprikken wordt gedaan door Duitsers.
Gister moest ik bijvoorbeeld ook naar de dermatoloog die zie hier ook hebben in de kliniek maar dan wel bij de Duitsers. Gelukkig sprak deze beste man ook goed Engels want met mijn Duits kom ik niet zo ver, haha.
Verder is het hele behandelteam wel Nederlands dus van arts tot verpleging en fysio tot psycholoog. Erg fijn want het voelt hier toch altijd als een stukje Nederland in het buitenland en daarom is het soms wel beter vol te houden.
De kliniek van de buitenkant!
Prettige pillen
Veel mensen die hier zitten waaronder ik slikken prednison of hebben veel prednison geslikt. Een paardenmiddel waar ik een haat en liefde verhouding mee heb.
Je wilt het niet maar je kunt eigenlijk niet zonder.
Prednison maakt helaas meer kapot dan je lief is.
Voor buitenstaanders is het vaak lastig te zien.
Ja sommige bijwerkingen zoals een vollemaansgezicht of de kilo’s die er aan vliegen zijn wel te zien met het blote oog. Enkel de schade die aangericht wordt binnenin is niet zo makkelijk te spotten.
Door mij niet maar al helemaal niet door buitenstaanders.
Op dit moment zit ik in de afbouw fase want ik wil hier prednisonloos weg.
Zonder prednison verlaat ik dit gebouw! Dat is één van mijn grootste doelen hier en volgens mij ook wel heel haalbaar.
We zijn goed op weg want we zijn al een aantal pilletjes naar beneden gaan.
Het fijne is alleen dat je je dan vaak eerst vooral erg veel slechter gaat voelen.
Je krijgt pijn op plekken waarvan je eerst niet eens doorhad dat die bestonden, je wordt ontzettend moe, soms heel erg chagerijnig….en ik krijg uitslag.
Mijn benen zitten nu onder de jeukende en brandende uitslag. Niet te harden! Gelukkig zijn daar dan weer andere middeltjes voor maar zo blijf je bezig.
Hele prettige pillen die prednison.
Die prettige pillen zijn soms zo hard nodig maar het liefste zou ik ze meteen door de wc spoelen.
Food Diary NAD
Op deze zondagmiddag laat ik jullie zien wat ik hier zoal te eten krijg.
Over het algemeen is het eten hier anders dan thuis en anders is niet altijd beter.
We krijgen hier te eten in een soort van eetzaal/kantine/restaurant maar dit wordt gerund door de Duitsers. Je kunt je dus voorstellen dat het eten ook Duitsig is.
De verhoudingen zijn hier soms erg raar, combinaties die je nooit zou bedenken en ook de zogeheten schijf van 5 kennen ze hier niet. Soms kom je dus wel eens iets te kort en andere dagen ligt er juist veel te veel op je bord.
We moeten het er maar meedoen en als je zo nu en dan even ontsnapt uit de kliniek om ergens iets lekkers te gaan eten dan houden we het nog wel even vol.
Mijn Food Diary vanuit het Nederlands Astmacentrum Davos!
Op maandag stond er pasta op het menu. Een vegetarische dag zonder enkele vleesvervanger. Een heerlijke (ahum) waterige tomatensaus en een groentemix met courgette, rode biet en wortels. Wortels krijgen we hier zo ongeveer 5 dagen in de week.
Op dinsdag hadden we spatzli. De eerste foto is het gerecht zoals die bedoeld is met rode kool en stoofvlees. Aangezien ik spatzli op die manier echt niet lekker vind is de foto daaronder van mij. Spatzli met suiker, dan lijkt het net een mislukte pannenkoek en dat is best wel lekker. Ik at er voor de vitamientjes een salade bij.
Op woensdag ben ik uit de kliniek ontsnapt voor wat boodschappen. Ik had de hele middag vrij en ben toen bij de Coop wat gaan eten. Kip, sperziebonen en pommes duchesses. Erg geslaagd! In de kliniek hadden ze spaghetti met waterige tomatensaus, wortels en verder weet ik het niet meer. 
Op donderdag hadden we bami met kip, wortels en witte kool. Opzich wel te eten met wat sambal. 
Vrijdag was het eten eigenlijk best wel lekker. Vrijdag is hier altijd visdag. Dus er stond vis op het menu met rijst, een soort kerrie sausje en ratatouille (Uiteraard met wortels er in) en groene asperges. Was heel goed te eten!
Op zaterdag stond er een uitje naar Chur gepland. Op het menu in de kliniek stond Aardappelpuree met wortels!!!! en een sausje met vlees. Ik heb in Chur bij de Mc Donald’s gegeten en ze hebben hier de beste Mc Flurry. Mc Flurry DAIM. Zo onwijs lekker. Die mogen ze in Nederland ook wel gaan verkopen.
Vandaag stond er een zondagsmaaltje op het menu. Gebakken aardappeltjes, brocolli en een karbonade. Daarbij had ik nog een soort champignonsausje en ketchup. Prima te eten! Op zondag hebben we ook altijd koek/taart/cake als toetje. Die bewaar ik voor een later tijdstip.
Dischmadal – Davos
Gisteren heb ik een hele mooie wandeling mogen maken in het Dischmadal in Davos.
Het Dischmadal is met zijn 12km het langste zijdal van Davos.
Vanaf Davos kun je via het Dischmadal naar Teufi lopen en daarna door naar Dürrboden.
Ik ging met de korte wandeling mee dus heb maar een klein stukje het Dischmadal in gelopen, heen en weer terug was het bij elkaar zo’n 3 kilometer.
Het is wel echt prachtig!
Je kunt er ook een tocht doen met de paardenslee, hoe romantisch?
Heb een aantal hele mooie foto’s kunnen maken en die zal ik natuurlijk met jullie delen.
Afdeling B6/7 – de volwassen afdeling
Zoals beloofd zou ik jullie telkens meenemen naar een ander plekje in het NAD.
Vandaag is het een foto blogje van de afdeling waar ik nu verblijf.
Dit is de afdeling waar de volwassenen zijn opgenomen, afdeling B6/7.
Dit is deel 2 van de rondleiding door het Nederlands Astmacentrum Davos.
De gang waar o.a. mijn kamer is.
Vergader/GVO ruimte. Hier krijgen we regelmatig een soort colleges van bijvoorbeeld de arts of de psycholoog.
De wasruimte + een bad voor algemeen gebruik.
Inhalatieruimte. Je kunt hier eventueel medicatie vernevelen. Ik persoonlijk doe dat gewoon lekker op mijn eigen kamer met mijn eigen vernevel apparaat.
De hal met twee liften.
De lees/spelletjes/zitkamer.
Een grote TV.
De huis/tv-kamer.
Mededelingen bord. Hier komen o.a. de uitjes te hangen waar je je voor kunt inschrijven.
De koelkast waarin iedereen een eigen kluisje heeft.
De keuken.
Afscheid nemen bestaat niet
Op dit moment zit ik alweer 3 weken in Davos, of nouja officieel morgen 3 weken.
Elke 3 weken verdwijnen er mensen terug naar huis en komt er de volgende dag een nieuw clubje patienten aan.
Vorige keer was ik het die bij dat nieuwe clubje hoorde maar vanaf morgen ben ik niet meer de nieuwste.
Vanmorgen om 08.00uur vertrokken er vier patienten terug naar Nederland, heerlijk voor hun maar soms is het voor de achterblijvers wel even slikken (En ook wel erg vroeg opstaan op zondagochtend!).
Voor mij was het vandaag extra lastig want mijn lieve vriendinnetje ging terug naar huis en liet mij hier zielig achter. Nee hoor dat zielige valt wel mee maar ik ga haar wel echt heel erg missen en het is toch anders zo zonder haar hier. Gelukkig zien we elkaar snel weer in Nederland als ik over hopelijk 9 weken bij dat groepje mensen hoor dat op zondagochtend 08.00uur in het busje naar het vliegveld stapt. Afscheid nemen bestaat niet en voor ons geldt dat zeker want we gaan niet weg en verlaten elkaar niet.
Morgen avond komt dan een nieuwe club aan en dat is toch altijd weer afwachten want wat voor mensen zouden het zijn? Er zijn 4 mensen naar huis gegaan en er komen er weer 4 voor terug dus het blijft een drukke boel hier. De afdeling zit helemaal vol op het moment met in totaal 28 volwassen patienten.
Gelukkig ben ik weer aan het opknappen van mijn toch wel heftige infectie. Na een dikke week op bed ben ik nu langzaamaan weer bezig om alles weer op te starten. Het duurde even en dat ik halverwege de week er ook nog een heftige verkoudheid bij kreeg hielp niet echt mee. Ik ben nog steeds wel snoterrig en hoest ook nog wat maar het is al 10x beter dan vorig weekend. We komen er wel bovenop! Vanaf morgen mag ik als het goed is weer meer programma gaan volgen en gaat het voor mij eigenlijk pas echt een beetje beginnen. Mijn eerste 3 weken hier bestonden uit intakes en ziek zijn dus helaas heb ik hier nog niets kunnen bereiken. Dat geeft ook wel druk. Een kwart van mijn opname zit er al op en tot nu toe heb ik voor mijn gevoel nog niets gedaan. Nog 9 weken om mijn doelen te behalen. Het lijkt ver weg maar het is nog maar zo’n korte periode.
Ik ben wel weer enorm gemotiveerd en wil zo graag verder dus aan mij zal het niet liggen. Als mijn lichaam ook nog even meewerkt dan heb ik nog wel vertrouwen in een goede afloop. Jammer dat je niet even in een glazen bol kunt kijken om te zien hoe de komende 9 weken gaan lopen.
Mijn kamer in het NAD
Aangezien ik op dit moment veel te veel tijd doorbreng in mijn kamer, veel meer dan mij lief is, wil ik jullie meenemen in mijn kamertje.
Doormiddel van een fotoblog laat ik mijn mooie kamer aan jullie zien.
Ik zal dit vaker gaan doen en neem jullie dan zo mee door de hele kliniek, in kleine stapjes leren jullie dan alle hoeken en gaten van het Nederlands Astmacentrum Davos kennen.
Een blik achter de schermen!
Voor ik de foto’s laat zien nog even een update over hoe het er nu voor staat.
Ik ben nog steeds ziek verklaard maar ik ga wel de goede kant weer op.
Mijn longen worden beter en ik hoest al iets minder. De antibiotica slaat dus eindelijk aan.
Wel ben ik nu ook nog snot verkouden geworden dus dat maakt alles nog weer iets lastiger.
Mag vandaag voor het eerste kleine stapjes buiten mijn kamer gaan maken door even thee te drinken in de huiskamer.
De rest van de dag ben ik nog wel opgesloten en heb geen programma. De fysio komt vanmiddag wel even langs maar daar houdt het dan verder wel mee op.
Het begint nu wel te vervelen na bijna een week maar het heeft tijd nodig.
Zoals de arts zo mooi zegt: We hebben bij jou een lange adem nodig.
Dat is helaas maar weer al te waar gebleken!
Iedereen hier heeft een eigen kamer, dat is wel super fijn.
Elke kamer heeft een bed (ja, echt waar), een tafel en twee stoelen. Ik heb zelfs de luxe van twee tafels!
Er staat een lelijke lamp in de hoek die ik nooit gebruik en we hebben een grote kledingkast.
Iedereen heeft een eigen tv, een echte flatscreen, en we hebben wifi op onze kamers dus we kunnen altijd op internet als je je eigen laptop mee hebt genomen. Iedereen heeft ook een ensuite badkamer met douche, toilet, wastafel en een grote spiegel. Dan is er nog het balkon met stoel en ligstoel en soms heel veel zon.
Het is bijna luxer dan thuis.
Oke, dan nu de foto’s.
Mochten jullie trouwens vragen hebben over mijn opname hier of willen jullie er iets specifieks over weten. Stel gerust een vraag doormiddel van een reactie of een email. Dit kan ik dan verwerken in een blog.
Voor mij is alles zo normaal en logisch maar ik denk dat het voor veel buitenstaanders echt een hele nieuwe wereld is. Dus ik hoor graag wat jullie zouden willen lezen in een blog.
Koffer vol Dromen 