Tagarchief: vrijwilligerswerk Zuid Afrika

Chronisch Ziek Zijn, Personal, Travel, Zuid Afrika

Het einde van mijn Zuid Afrika avontuur

8 november 2013 koffervoldromen 3 reacties

Zoals beloofd zou ik nog een uitgebreidere blog schrijven over wat er nu precies is gebeurd in Zuid Afrika.
Ik ben inmiddels weer thuis en mijn eigen bed slaapt heerlijk maar het is een enorm dubbel gevoel. Mijn avontuur is over en ik ben in plaats van na een jaar al na 7 weken terug gekomen uit Zuid Afrika. Dat doet pijn en is heel erg moeilijk.
Het zal wel een lang verhaal kunnen worden want er is best wat tijd verstreken tussen het begin en nu.

Ik had hier al een blog geplaatst met titel vaatdoek, daar is het mee begonnen.
Ik werd ziek en dacht eerst dat ik gewoon een buikgriep virus had en dus keek ik het gewoon even aan.
Na een paar dagen merkte ik dat ik begon uit te drogen en dat er toch iets moest gebeuren want zo doorgaan kon niet.
Op maandag een afspraak gemaakt bij de general practicioner (huisarts) en samen met een vriendin van Frieda daarheen gegaan. Het werd al snel duidelijk dat ze mij wou doorsturen naar het ziekenhuis voor een opname. Ik ben het wel gewend maar dit was toch goed schrikken zo ver weg in Zuid Afrika. Ze heeft de arts in het ziekenhuis gebeld en ik moest meteen komen.

Het ziekenhuis was vlakbij en bleek een privé ziekenhuis te zijn van Netcare.
Eerst inschrijven en allemaal gedoe met geld en verzekeringen en toen in ene snel door naar de arts want zonder zijn brief kon ik niet opgenomen worden.
De arts dacht aan opvlamming van mijn Crohn dus ik zou ook meteen medicatie via infuus krijgen.
Ik moest een hoge borg betalen voor mijn eerste nacht in het ziekenhuis omdat mijn verzekering eerst geregeld moest worden en dat duurde even. Gelukkig had ik een spaarpotje want anders had ik niet in dat ziekenhuis opgenomen kunnen worden en zou ik in een veel slechter ziekenhuis terecht gekomen zijn.

Op zaal werd snel mijn infuus geprikt, wat bij mij altijd hel is, en ik kreeg meteen ladingen medicatie. Ik kreeg hele hoge dosis prednison 4x per dag, meerdere antibiotica, morfine, medicatie tegen krampen, medicatie tegen misselijkheid, medicatie tegen de allergische reacties en heel veel andere rotzooi. Daarnaast kreeg ik vocht en na 2 dagen kreeg ik ook nog voeding (TPV) via het infuus.

Ik werd helemaal dizzy van die medicijnen cocktail, heb meerdere allergische reacties gehad waarop ik weer vol gespoten werd met medicatie tegen de reactie. Ik ging wazig zien en heb nu nog steeds problemen met mijn ogen door alle medicatie. In het begin liet ik het over mij heen komen maar later heb ik uit mezelf wel dingen stop gezet zoals de morfine omdat ik er zo dizzy en misselijk van werd. Dan had ik liever meer pijn dan dat ik mij zo voelde.

De eerste dag werd er verder nog bloed geprikt, foto’s en een echo gemaakt.
Na de onderzoeken kwam de dokter nog even langs om te vertellen dat ze dachten aan een vernauwing van de darm en dat ik daarom alleen half vloeibaar mocht eten.

De tweede dag moest ik voor een ct-scan waarvoor ik ook een vies contrast drankje moest drinken. Het waren drie glazen maar als je misselijk bent en pijn krijgt zodra je iets eet of drinkt is dat een hele opgave. Ik had nog een gelukje want toen ik op de wc zat heeft de schoonmaakster mijn drankje weggegooid omdat ze dacht dat het oud water was. Ik had 1.5 glas op gedronken en vond het wel best. Ik kreeg ook nog contrast via het infuus dus ik ging er vanuit dat het wel goed zou komen. Heb er nooit meer iemand over gehoord dus volgens mij was het gewoon prima te zien. Het contrast via infuus voelde heel erg raar, je krijgt een heel warm gevoel en het lijkt net of je in je broek aan het plassen bent.
In de avond kreeg ik de uitslag en het was inderdaad de crohn die aan het opspelen was en waardoor mijn darm vernauwd was. Hij was de messen al zo’n beetje aan het slijpen voor een operatie maar dat heb ik al die tijd een beetje afgehouden want dat wou ik echt niet. De medicatie moest zo doorgaan en daarmee hoopte hij dat het weer rustiger zou worden.

Ik werd door de medicatie alleen maar zieker want ik werd er ontzettend misselijk van. Mijn infuus is wel 8x gesneuveld en het werd steeds moeilijker om een nieuwe te prikken.

Ik ben echt heel erg ziek geweest en er zijn momenten geweest dat ik het even niet meer zag zitten.
Mijn vrienden, familie en facebook hebben mij er echt doorheen gesleept en daar ben ik iedereen heel erg dankbaar voor!

Mijn vader is in het weekend aangekomen in Zuid Afrika om mij te kunnen bijstaan.
In het weekend is ook de antibiotica gestopt na zeuren vanaf mijn kant omdat ik er zo ziek van werd. Hierna knapte ik al snel wat meer op want de misselijkheid trok eindelijk een beetje weg.
Na een week mocht ik het ziekenhuis verlaten met een zak vol met medicatie en het advies nog een week aan de grond te blijven en niet terug te vliegen naar Nederland.
Mijn ontslag is nogal vaag verlopen want van een spoed operatie werd ik in ene ontslagen. De hele opname was vaag en twee artsen die elkaar tegen spraken maakte het er niet beter op.

Samen met mijn vader ben ik nog een week in Zuid Afrika gebleven. Ik kon nog niet zo veel maar we hebben nog wel wat leuke dingen gedaan.
Ik heb natuurlijk afscheid genomen bij Kwa.Mama, dat was huilen geblazen. Ik ga Kwa.Mama zo ontzettend missen en dat vind ik nog het ergste van deze hele situatie dat ik daar nu niet meer kan helpen.
We zijn natuurlijk ook nog even naar het strand geweest, al kon ik de trap naar het strand niet af. Op een bankje in de zon zitten met de zoute zeelucht is ook al geweldig.

Afgelopen maandag zijn mijn vader en ik via Dubai teruggevlogen naar Nederland.
Het was helemaal super geregeld met overal rolstoelen voor mij en een plekje in de special needs lounge in Dubai.
Dinsdag zijn we aangekomen in Nederland en mijn eigen bed sliep weer heerlijk.

Woensdag ben ik meteen al in het ziekenhuis geweest en het is nu afwachten wat zij van de uitslagen uit Zuid Afrika zeggen. Ze gaan alles bekijken en bespreken en als het goed is wordt ik vandaag gebeld met hoe nu verder.
Het was nog een hele happening in het ziekenhuis want vanwege de MRSA moest ik in een aparte wachtkamer wachten en kwam iedereen in operatiepakjes binnen. MRSA is een bacterie die ze niet in het ziekenhuis willen hebben en die je mee kunt nemen uit buitenlandse ziekenhuizen. Er zijn testjes afgenomen en de uitslag krijg ik ergens volgende week maar de kans dat je het hebt is erg klein.

Het is een heel verhaal geworden en ik ben waarschijnlijk nog veel dingen vergeten.
Iedereen die mij heeft gesteund tijdens mijn opname in Zuid Afrika wil ik heel erg bedanken. Jullie hebben mij er doorheen gesleept en zonder jullie had ik het niet volgehouden. Bedankt!!

Chronisch Ziek Zijn, Personal, Travel

Ziekenhuisopname

30 oktober 2013 koffervoldromen 7 reacties

Een hele snelle en korte update.
Vorige week maandag ben ik met spoed opgenomen in het ziekenhuis in Ballito vanwege mijn buikklachten.
Ik bleek erg ziek te zijn vanwege een Crohn ontsteking die mijn darm geblokkeerd had.
Ik ben nu weer uit het ziekenhuis maar nog steeds dood ziek.
Heb erg veel pijn, ben ontzettend zwak, zit op een alleen zacht voedsel dieet en kan nog bijna niets.
Over een week mag ik vanwege mijn darmvernauwing pas weer vliegen en dan zal ik terug moeten keren naar NL.
Mijn vader is zondag aangekomen in Zuid Afrika om bij mij te staan omdat er zelfs ook even sprake was van een spoed operatie.
Langzamerhand zal ik als ik weer wat sterker wordt jullie op de hoogte houden wat er zich heeft afgespeeld en hoe het verder zal lopen.
Wat wel duidelijk is dat mijn Zuid Afrika avontuur over is!

Photography, Travel, Zuid Afrika

Kwa.Mama – Fotoshoot

17 oktober 2013 koffervoldromen 3 reacties

Gister heb ik bijna de hele ochtend besteed aan het maken van foto’s van alle kinderen die op dat moment aanwezig waren bij Kwa.Mama.
Ik voelde mij net een schoolfotograaf!
Het was heel gaaf om te doen en er zitten zeker ook hele mooie tussen.
Soms nog lastig om de kinderen te krijgen zoals jij het wilt en lachen is voor veel van deze kinderen een opgave waar ze niet eens aan beginnen. Gelukkig zitten er ook wel wat lachebekjes tussen anders was het wel een hele droevige serie geworden. Bij sommige kinderen zie je het verdriet en de verwaarlozing gewoon in hun ogen terug.

Hieronder een impressie van de fotoshoot bij Kwa.Mama.

Chronisch Ziek Zijn, Personal

Ook hier kom ik gewoon aan de beurt

8 oktober 2013 koffervoldromen 9 reacties

Vanuit mijn warme bedje, met een warme deken en een warme trui schrijf ik dit blogje. Helaas ben ik ziek dus heb ik die dingen ook nodig om mijn koude rillingen de baas te blijven.
Mijn buik en longen doen tegelijktijdig hun best om te zeuren. Heel aardig van ze!
Het lijkt allemaal nog niet al te ernstig dus hoop dat ik op tijd mijn rust gepakt heb.

Gisterochtend bij Kwa.Mama voelde ik mij steeds minder fit en ik was blij toen ik opgehaald werd en naar huis kon. Dan gaat zo’n ochtendje in ene erg langzaam voorbij.
Daarna mijn bedje ingedoken en er eigenlijk niet meer uit gekomen.
Beetje slapen, leuke serie’s op mijn laptop kijken. Tot nu toe vermaak ik mij nog wel.
Hopelijk ben ik over een paar dagen weer fit genoeg om richting Kwa.Mama te gaan maar ik ga proberen niet te vroeg weer aan de slag te gaan.
Ik moet toch ergens mijn grens trekken, ook al is dat zo ontzettend moeilijk voor mij. Zeker op een plek waar ik het naar mijn zin heb en waarvan ik ook weet dat als ik weg ben dat er een grote kans bestaat dat ik weer ergens onderaan moet beginnen.

Personal, Travel, Zuid Afrika

Groot Bezoek

6 oktober 2013 koffervoldromen Een reactie plaatsen

De titel van mijn blog heeft deze keer twee betekenissen.
De ene is dat we Groot bezoek hadden bij Kwa.Mama in de vorm van een inspectie van Social Development.
De tweede is dat 12 december mijn Zusje en Vader voor bijna 3 weken naar Zuid Afrika komen.
Twee keer groot bezoek dus!

Vanuit de geweldig aardige en fijne oud committee leden was er een klacht naar Social Development gegaan. Die mensen hebben al die tijd geen hand uitgestoken naar Kwa.Mama maar nu moest er opeens een afspraak komen.
Prima! Wij hebben niets te verbergen en de klachten zijn fabels dus kom maar op.
Ze zouden eigenlijk maandag om 10.00uur komen.
Vrijdag ochtend krijg ik een telefoontje dat Social Development over 25 minuten een bezoek komt brengen. Wat???
Ik had net een meeting met de staff achter de rug om ze te vertellen over het grote bezoek op maandag en wat er allemaal gedaan moest worden van te voren. Nu hadden we maar 25 minuten om ons voor te bereiden.
Gelukkig hebben ze de hele week al keihard gewerkt en in die 25 minuten konden we de laatste dingen best nog aardig op orde maken. Het was even hectisch maar het is wel een manier om deze mensen hard aan het werk te krijgen. Misschien moeten we dus elke week maar een spoed bezoek inplannen.
Ze kwamen met een delegatie van 4 mensen en ze keken allemaal lekker zuur. Kon geen glimlachje vanaf.
Frieda nam de 3 dames mee op stap en ik ging samen met een man de klassen langs. Hij wou van elke klas de leerkracht spreken en dan heb je een gesprek van: Wat voor diploma heb je? – Grade 9 (Dat is dus nog niet eens middelbare school afgemaakt). Wat is je telefoonnummer? – Die heb ik niet. Je begrijpt het al, dat verliep heerlijk soepel.
Dan komt die man ook nog met belachelijke regels aanzetten. Blijkbaar mogen de leerkrachten zelf geen stoel hebben.
Dat was nog een leuk misverstand want toen hij begon over de stoel van de leerkracht dacht ik dat hij bedoelde dat die plastic stoel niet ergonomisch verantwoord was. Ik begon dus al te wauwelen dat we geen geld hebben voor goede stoelen. Toen ik er uiteindelijk achter kwam dat hij bedoelde dat de leerkracht ten allen tijde moet staan en niet mag zitten stond ik toch wel even met mijn mond vol tanden.
Dat was één van de vele mankementen die wij bij Kwa.Mama hebben.
Ze schijnen nu een rapport te gaan schrijven over de dingen die wij moeten verbeteren. Frieda denkt dat we dat rapport nooit zullen zien en als die al komt dan kunnen ze ons niets maken. Kwa.Mama is eigenlijk een soort prive/particuliere school en heeft niets te maken met de overheid scholen. Wij kunnen dus onze eigen regels maken en als wij het goed vinden dat de leerkracht op een stoel kan zitten dan is dat onze beslissing.
Dat was dus het eerste grote bezoek, weer een hele ervaring rijker.

12 december komen mijn vader en zusje aan in Zuid Afrika. Ze blijven bijna 3 weken en vliegen op 30 december terug naar Nederland. Met kerst zijn we dus gezellig samen en dat is wel heel erg leuk. Daarnaast vind ik het zo fijn dat ik ze kan laten zien wat ik doe hier en dat ze Kwa.Mama in het echt kunnen bewonderen. Verhalen en Foto’s zeggen veel maar lang niet alles. Het zelf zien, ruiken, voelen en beleven is zo anders en dat ik dat nu met hun kan delen is echt geweldig.

Dit weekend doe ik lekker rustig aan.
Ik ben niet helemaal fit en wat benauwd. Lekker op mijn bed met mijn laptop en serie’s kijken.
Heerlijk even uitrusten!
Gister nog wel kleine wandeling gemaakt naar de winkels om gas te bestellen voor Kwa.Mama en daarna Frozen Yoghurt gegeten bij Wakaberry. Over Wakaberry ga ik nog wel eens een aparte blog schrijven want dat is zo’n leuk concept en ik zou het eigenlijk naar Nederland moeten halen.

Personal, Travel, Zuid Afrika

Drie weken in Afrika

3 oktober 2013 koffervoldromen 1 reactie

Morgen ben ik alweer 3 weken in Zuid Afrika.
Heb het druk gehad deze week en als ik dan thuis was dan was ik vaak zo moe dat ik geen zin had om mijn blog bij te werken.
Want vermoeiend is het allemaal wel, gelukkig ook erg leuk en het is ook een Moe maar Voldaan gevoel.

In het weekend ben ik druk bezig geweest met alle voorbereidingen. Ik heb alle programma’s afgemaakt en de picto programma’s voor de kinderen geprint en gelamineerd voor in de klas.
Maandag ging Kwa.Mama weer open. Er waren nog niet erg veel kinderen maar dat kwam eigenlijk heel goed uit want zo kon ik mooi alles opstarten. Ik ben zo blij met de nieuwe staff. We hebben iedereen een plekje gegeven en vooral de teachers zijn zo geweldig. Wat dat betreft ben ik erg gelukkig met het hele staak gebeuren want nu hebben we er geweldige leraressen voor in de plaats gekregen. Ze spreken bijna allemaal basic Engels en een groot deel kan het zelfs lezen en schrijven. Dit is zo’n enorme vooruitgang en nu kunnen we er echt wat van gaan maken.
Ik heb maandag het nieuwe programma uitgelegd en ze waren enthousiast en sommige gingen meteen hun klassen mooi inrichten. Zo leuk om dat te zien. Dinsdag kwam ik binnen en ze waren gewoon al begonnen volgens programma.
Heb wat leuke filmpjes gemaakt dus ga proberen ze hier ook te plaatsen.
De andere staff loopt nog iets moeizamer maar dat komt zeker ook nog wel. We hadden wat gedoe met keuken staff dus daar moeten we nog even goed naar kijken.
Het heeft tijd nodig maar het begin is er nu echt en het is meteen al duidelijk zichtbaar.

Vandaag ben ik voor Kwa.Mama gaan shoppen. Spullen voor schoonmaken, voor in de moestuin, groente etc. Allemaal noodzakelijke spullen om ook echt goed aan de slag te gaan. We hebben ook kleine groente plantjes gekocht zo dat we echt groente kunnen gaan verbouwen in de moestuin. Ik heb er alleen totaal geen verstand van dus wat dat betreft moeten ze niet bij mij aankloppen. Frieda weet er gelukkig heel wat vanaf en ook een aantal staff leden weten zich er vast wel raad mee. Hopelijk gaat het goed groeien en hebben ze over een tijdje weer groente uit eigen tuin.

(De filmpjes kan ik zo 1-2-3 niet uploaden maar ik ga kijken of het de volgende keer wel lukt.)

Personal, Travel, Zuid Afrika

Stilte voor de storm

28 september 2013 koffervoldromen 2 reacties

De rust lijkt weer terug gekeerd bij Kwa.Mama.
Na het staken, stelen en vechten op maandagochtend is er weinig bijzonders meer gebeurd. Gelukkig!
Er zijn nog maar twee oude staff members over van de ongeveer 20 die we hadden.
Nieuws verspreid zich enkel heel snel in Shakashead en inmiddels hebben we er toch alweer 10 nieuwe mensen bij.
Opstaan plaats vergaan is hier erg aan de orde maar voor ons is dit denk ik alleen maar goed want dit betekend echt een frisse en nieuwe start.
Ze zijn de hele week bezig geweest om alles op orde te krijgen en Kwa.Mama was gesloten voor de kinderen. Dat was hartbrekend om te beslissen maar we konden niet anders. Het is tevens ook een signaal naar de community dat wij dit gedrag niet tolereren. Ook al kunnen de kinderen er niets aan doen we kunnen het niet zo maar aan ons voorbij laten gaan. Frieda is gister nog snel binnen wezen kijken en het zag er al een heel stuk beter uit dus dat klinkt veelbelovend.
Maandag gaan we gelukkig weer open en ik heb de afgelopen dagen keihard gewerkt om maandag een mooie start te kunnen maken.

Woensdag ben ik samen met Frieda naar het politiebureau geweest om aangifte te doen van het incident dat maandag veel ophef veroorzaakte. Het wordt geen zaak maar het is nu wel gemeld en mocht er nog iets gebeuren dan weten ze er vanaf. Toch weer een ervaring in Zuid Afrika erbij.
Een gevangene was het duidelijk niet eens met zijn opsluiting en hij schreeuwde en jammerde de hele boel bij elkaar. In Zulu dus geen idee wat hij zei maar waarschijnlijk iets in de trant van, Ik wil er uit!!!

Donderdag ben ik bij Kwa.Mama geweest en heb ik al een paar nieuwe gezichten (en hele schattige baby’s :p ) gezien. Het ziet er goed en fris uit dus heb er vertrouwen in. Korte meeting gehad en gezegd dat ze zo door moesten gaan en dat we snel zouden beslissen hoe en wat. Vrijdag is Frieda dan langs geweest met het goede nieuws dat we maandag weer open gaan.
Na de korte meeting ben ik met Frieda voor haar bedrijf DC steel wat flyers rond gaan brengen om vervolgens snel weer terug te keren naar Kwa.Mama. Ik had namelijk een interview met de krant.
Ja, na nog geen twee weken in Zuid Afrika heb ik al een interview voor de krant. Verteld wie ik ben, wat ik kom doen, over AfricaVolunteerKwamama en dat er al 6 vrijwilligers staan te trappelen om te komen etc.
Ik heb het artikel al toegestuurd gekregen om te controleren en te verbeteren en als het goed is komt het nu as. woensdag in de krant. Ook een foto van mij met wat schattige kindjes en een staff member. Toch een heel artikel en het is fijn om goed nieuws over Kwa.Mama in Ballito te verspreiden na het incident.
Dit alles was in de ochtend en in de middag ben ik aan de slag gegaan voor Kwa.Mama. Samen met Pinkie (de huishoudster) heb ik al mijn dagprogramma’s van het Engels naar Zulu vertaald. Wat een werk en wat een abracadabra taal.

Vrijdag heb ik een beetje uitgeslapen en toen ik uit mijn bed kwam werd ik meteen opgetrommeld voor een niet geplande meeting. Er moest met spoed iets geregeld worden met de committee en ik ben toen ook meteen als Vice Voorzitter benoemd. Gaaf toch? Ik wist al wel dat het plan er was maar het moest natuurlijk wel officieel gemaakt worden.
Ik ga dus niet alleen Kwa.Mama opbouwen en runnen, de internationale vrijwilligers coördineren maar ook nog vice voorzitter van de committee spelen. Een heleboel verantwoordelijkheid maar ik ben er trots op!
Na de korte meeting terug naar huis en verder met mijn papier werk.
De vertaling was gedaan nu moest ik alles nog uitwerken op mijn laptop. Alle dagprogramma’s in Engels en Zulu, Picto programma’s voor de kinderen, uitleg over ons nieuwe tokensysteem, Kwa.Mama House Rules, een Engels-Zulu woordenlijst. Genoeg te doen dus voor de rest van de vrijdag.

Vandaag stond ik op en het was koud en regenachtig. Ik waande mij weer in Nederland. Een pyjama ochtendje was het gevolg.
In de middag samen met Frieda naar de printshop om al mijn papierwerk uit te printen en een deel te lamineren.
Uiteraard viel de elektriciteit uit want we zijn nog altijd in Afrika en dus kon er niet gelamineerd worden. Het printen was gelukkig al klaar. Nog snel wat mappen gehaald voor alle leerkrachten voor in de klas en op naar huis.
Drie uur lang geen elektriciteit dus gelezen in mijn warme bedje.

Voor morgen staat er volgens mij weinig op het programma. Al wil ik wel de mappen in gaan richten zo dat ze klaar voor gebruik zijn.
Maandag heb ik eerst een meeting met alle staff, dan ga ik samen met de twee oude staff leden alle nieuwe staff interviewen. Dit doen we om te kijken wie op welke plek gaat werken. Hopelijk zitten er wat Engels sprekende mensen bij zo dat ik die in de klas kan zetten. Hierna wil ik proberen om alle kinderen in te delen per klas op leeftijd zo dat we daar ook een frisse start mee kunnen maken want dat is nu ook een chaos.
Dinsdag wil ik dan per department (Teachers, Kitchen, Toilet/Nappie Lady’s and Garden/Shop/Cleaning) een meeting houden en ze het nieuwe programma uitleggen.
Genoeg werk te doen dus!

Mijn blog gaat echt veel te lang worden dus ik ga stoppen.
Nog één ding! Dinsdag zijn we inderdaad naar Blythedale beach geweest om het huis te bekijken en Wauw, Wauw, Wauw. Het huis is geweldig. Mijn kamer daar is ook erg groot met eigen badkamer, mega balkon en zeezicht. Beter kan niet.
Over een maandje gaan we al verhuizen en ik kijk er nu al naar uit.

Personal, Travel, Zuid Afrika

Isiaiah 54

21 september 2013 koffervoldromen 4 reacties

Gisteren ben ik samen met het Noorweegse paar bij Isiaiah 54 Children’s Sancuatary op bezoek geweest.
Isiaiah 54 zit in Durban en vangt kinderen van alle leeftijden op in een groot huis.
Ze hebben het moeilijk op het moment, al 6 weken geen elektriciteit en dat met ongeveer 15 kinderen.
Ze vangen daarnaast ook nog twee meiden op die beide net een baby hebben gekregen.
De kinderen hebben het daar goed en je ziet dat ze happy zijn daar.
Het is een enorm verschil met Kwa.mama. Bij Kwa.Mama zijn de kinderen vies, ziek, krijgen soms maar heel weinig te eten en bij Isiaiah 54 zijn de kinderen schoon, goed verzorgd, krijgen genoeg te eten, spreken Engels etc. Mooi om te zien dat ze het daar goed hebben!

Vandaag is het hier koud, echt koud – Nederlands koud.
Gisteravond al regen en harde wind en voor vandaag is er nog meer regen voorspeld plus dan de kou.
Er was eerst een warmte front waarbij we een dag hadden van ongeveer 30/32 graden en nu in één keer gedropt naar 17 graden. Het lijkt dus echt Nederland wel. Gelukkig ben ik er aan gewend als echte Hollander oftewel Dutchman zoals ze dat hier noemen.
Afrikaners noemen ze hier ook wel Dutchman, aangezien de meeste Afrikaners hier een achtergrond hebben van de Hollandse inval lang geleden.

Nog een nieuwtje is dat er vanaf November nog een vrijwilligster uit Nederland komt helpen bij Kwa.Mama.
Ze blijft tot eind februari dus ook een lange periode en kan op die manier Kwa.Mama echt helpen.
AfricaVolunteerKwamama komt aardig van de grond en dat moet nog meer worden.
Ik wil jullie daarom om een gunst vragen. Zouden jullie onderstaand bericht willen delen op facebook of twitter of waar dan ook? Zo dat we meer bekendheid krijgen en de kinderen bij Kwa.Mama meer hulp kunnen bieden.
Alvast heel erg bedankt!!!

We need volunteers for Kwa.Mama Care Centre in South Africa. Please come and help the sweet children of Shakashead. All the information is on our website. Please share this message and spread the word!!!! http://africavolunteerkwamama.wordpress.com/

Dan nu nog een paar schattige foto’s van mijn bezoek aan Isiaiah 54.

Personal, Travel, Zuid Afrika

Nog meer bezoek bij Kwa.Mama

19 september 2013 koffervoldromen 2 reacties

Tweede werkdag bij Kwa.Mama en weer eentje die heerlijk hectisch verliep.
Net zoals gister zou er weer een school komen met studenten.
Enkel dachten wij dat er rond de 20 zouden komen, dus toen er 60 op de stoep stonden was dat even omschakelen.
De plannen die we hadden waren nu niet echt uitvoerbaar meer want het was te druk en chaotisch.
Hierdoor hadden we eigenlijk een soort zelfde dag als gisteren.
Deze studenten hadden een korte poppenkastshow georganiseerd en ook weer kleurplaten etc. meegenomen.
Daarnaast hadden ze voor elk kind een roze bal en dit vonden ze echt geweldig. Wat wel zo is met deze kinderen, je geeft ze iets als een bal en na een paar is de bal kapot of verdwenen. Die dingen verdwijnen op mysterieuze wijze altijd.
Ze nemen ze mee, gooien ze over het hek, maken ze kapot.
Ze noemen de kinderen RAW of te wel Rauw en dat is echt zo. Deze kinderen kun je op geen enkele manier vergelijken met onze kinderen. Hun leven is zo anders en hier gedragen ze zich ook naar.
Iets dat je moet leren en moet uitvinden naar mate de tijd vordert.

Nu alle problemen met de committee zijn opgelost hebben ze het stokje aan mij overgedragen. Super gaaf dat ze het vertrouwen in mij hebben en aan mij geven, na pas 5 dagen hier te zijn. Enkel ook wel heel spannend voor mij.
Heb er wel heel veel zin in en omdat ik er waarschijnlijk toch elke ochtend zal zijn is het ook goed te doen en kan ik ook proberen echt iets te veranderen.
Er moet zo veel gebeuren en ik ben vandaag begonnen met het maken van een schoonmaak/opruim lijst.
Kwa.Mama ziet er helaas vanwege slecht management de afgelopen twee maanden slecht en vies uit. Dit is het eerste dat moet veranderen want het is nu gewoon ook gevaarlijk op het terrein voor die kleintjes.
Een lijst met duidelijke punten die de staff members moeten aflopen en in deze dagen voor elkaar moeten krijgen. Ik ben heel erg benieuwd hoe dit zal gaan want het zijn lieverds die daar werken maar de meeste zijn zo lui.
Ik zal het zien als ik volgende week weer naar Kwa.Mama ga.

Morgen ga ik niet naar Kwa.Mama maar samen met een stel Noorweegse mensen naar Isiaiah 54.
Dit is een wees/kinderhuis in Durban waar rond de 15 kinderen wonen die om één of andere reden niet meer thuis kunnen blijven. Ik had voor mijn komst al contact met één van hun werknemers want dat is namelijk een Nederlands meisje dat hier na vrijwilligerswerk is blijven plakken.
De Noorweegse mensen zijn vrienden van Kwa.Mama en op één of andere manier is dit zo samen gekomen en zijn zij nu in contact met Isiaiah 54 om ze te helpen. Isiaiah heeft op dit moment bijvoorbeeld geen geld om elecitriciteit te betalen en dat in een huis met 15 kinderen.
Ik zal morgen zien hoe het eruit ziet. De Noorweegse mensen vroegen mij voornamelijk mee om foto’s te maken dus dat zal ik dan ook zeker doen.
Nu zal ik eerst de foto’s van vandaag laten zien.

Travel, Zuid Afrika

Eerste werkdag bij Kwa.Mama Care Centre

18 september 2013 koffervoldromen Een reactie plaatsen

Vandaag was mijn eerste echte werkdag bij Kwa.Mama en het was vermoeiend maar geweldig!
Het is een te gekke plek en iedereen die daar naar binnen loopt is meteen verliefd.
Op de plek en op de kinderen.
Dat is mij ook al overkomen en dat gaat nog veel meer mensen overkomen.
We gaan rocken met ons internationale vrijwilligers programma, ze hebben de vrijwilligers zo ontzettend had nodig.
Iedereen die hier komt gaat verliefd worden en Kwa.mama in zijn of haar hart dragen.

Mijn eerste dag was meteen een speciale want Crawford Highschool kwam met 72 leerlingen om te helpen.
72 leerlingen en 5 leerkrachten + 100 kinderen + 10 staff members, een drukke boel!
Het begon allemaal vrij chaotisch en hectisch.
Toen ik binnenkwam waren alle kinderen als gekke buiten aan het rondrennen.
Het eerste wat ik ze heb laten doen is alle kinderen naar hun eigen klas laten gaan zodat de leerlingen groepjes kinderen konden ophalen.

Ik heb de Crawford leerlingen verwelkomt en ze de kinderen uit de klas laten halen.
Chaos!!!! Gelukkig waren de leerlingen geweldig en hebben ze het super opgepakt. De kinderen loved it en zaten vast geplakt aan de leerlingen.
Spelletjes spelen, kleuren, knuffelen – de hele ochtend waren de kinderen druk bezig.
Ik was er om alles te coördineren en foto’s te maken. Foto’s heb ik gemaakt, een heleboel.
Het was een hectische dag en heb natuurlijk niet echt een beeld gekregen van een normale dag zoals dat nu routine is bij Kwa.Mama. Dat komt nog wel en ook vandaag heb ik alweer zo veel gezien dat veranderd kan worden.
Alle proberen met de committee zijn opgelost en nu gaan we echt opbouwen en ik mag er een onderdeel van zijn. Een groot onderdeel! Ik kan niet wachten totdat alles op zijn plek gaat vallen en Kwa.Mama gaat lopen als een trein.