Na mijn vorige berichtje over het ziek zijn en dat ik voor een moeilijke keuze stond hier dan weer even een update.
Ik ben helaas nog steeds flink ziek.
De koorts is wel weg dus lichamelijk voel ik me iets fitter maar mijn longen blijven prut.
Erg veel hoesten, slijm, benauwd…
Niet fijn!
De afgelopen dagen heb ik veel en hard na moeten denken over wat ik nu wil en nog kan.
Veel gesprekken met de behandelaars hier en de lieve mensen thuis hebben er toe geleid dat ik de keuze heb gemaakt om as. zondag (7 april) naar huis te gaan.
Ik knap hier op het moment niet voldoende op en de infecties volgen elkaar in een moordend tempo op. De drie weken die ik nog over had hier waren toch niet meer voldoende om echt goed op te knappen en nog iets te bereiken en een verlenging was voor mij sowieso geen optie.
De keuze was moeilijk maar geeft nu enorm veel rust en ik heb heel veel zin om naar huis te gaan. Ook al ga ik slechter naar huis dan dat ik hier binnenkwam, ik ben er klaar voor om weer mijn eigen leven op te pakken. De regie voor een groot deel zelf weer over te nemen en natuurlijk heerlijk in mijn eigen bedje slapen.
Ik ga terug in Nederland wel de medische malle molen weer in omdat ze hier vermoeden dat er een kans bestaat dat er iets over het hoofd gezien wordt. Iets dat al mijn klachten zou kunnen verklaren omdat ik te veel klachten heb en erg moeilijk te behandelen ben.
Ze denken dan bijvoorbeeld aan iets met mijn afweer, een andere overkoepelende ziekte of stoornis of misschien zelfs een parasiet.
Maandag mag ik al op de poli van mijn eigen longarts verschijnen omdat ze mij nu goed in de gaten willen houden, aangezien ik gewoon echt slecht naar huis ga.
Ik heb er vertrouwen in en ga er gewoon weer voor.
We komen er ooit wel!!!
Tagarchief: nederlands astmacentrum davos
Stilte
Sorry mensen even blog stilte vanaf mijn kant.
Ik ben weer behoorlijk ziek en zit er even helemaal doorheen.
Er is weer een extra antibiotica kuur gestart en de prednison die ik bijna had af kunnen bouwen is weer omhoog gegaan.
Baal, Baal, Baal!
Verder zit ik met een moeilijke keuze waar ik druk mee bezig ben in mijn hoofd.
Binnenkort ben ik er vast weer en dan zal ik meer vertellen.
Stay Tuned!
Liefs,
Jitske.
Davoser See
Gisteren heb ik een mijlpaal bereikt, ik heb de Davoser See rondgelopen.
Nog wel wandelend en op een heerlijk rustig tempo met veel fotostop momentjes maar het ging heel erg goed.
Op dinsdag en donderdag staat er altijd een wandeling op het programma maar als je bezoek hebt mag je die wandeling ook met je bezoek doen. Dit hebben wij gisteren dan natuurlijk ook gedaan en mijn planning was al die tijd om dan de Davoser See rond te lopen.
Dit is toch wel een rondje van 5 kilometer en dat is voor nu een PR van wat ik hier gelopen heb.
Ook veel mooie en leuke foto’s gemaakt en die wil ik natuurlijk met jullie delen.
De Davoser See is echt een begrip hier en voor veel mensen ook een doel om hem of rond te kunnen wandelen of in mijn geval het liefste te kunnen rond hardlopen.
Zo ver is het nog niet maar vanmiddag gaan we weer op de loopband verder met mijn hardloopschema.
Tussenevalutie
Vandaag had ik mijn tussenevaluatie.
Op de helft van je opname (na 6 weken) krijg je te horen hoe iedereen vindt dat het gaat en kun jezelf aangeven hoe jij vindt dat het met je gaat.
Eventueel kunnen er doelen bijgesteld worden omhoog of omlaag en je kijkt hoe je verder gaat.
Eigenlijk was iedereen wel tevreden en vinden ze dat ik het goed doe hier.
Ik zelf zou graag zien dat het sneller zou gaan maar ik wil gewoon te snel en te veel en dat kan nou eenmaal niet.
Als je bedenkt hoe ik binnen kwam, toen een ernstige infectie kreeg en waar ik dan nu toch na 6 weken sta. Dan kan en mag ik toch echt wel trots zijn!
Ik ben o.a. al echt begonnen met hardlopen op de loopband, het is nog niet veel maar het begin is er. Zo heb ik vandaag 2 minuten gewandeld, 2 minuten hardgelopen en zo door en daarna overgeschakeld op 2.5 minuut wandelen en 1.5 minuut hardlopen en op die manier de 30 minuten volgemaakt. Bij elkaar waren dat toch zeker 10 hardloop minuten en dat is voor mij echt een soort Mount Everest.
Mijn doel is nog steeds die Davoser See (ong. 5km) hardlopen maar of dat in 6 weken nog gaat lukken dat weet ik niet. Of anders misschien niet in 1x maar dan als een interval schema zoals ik nu ook doe.
In Nederland wil ik er ook zeker mee doorgaan dus die 5km komt ooit vast wel voor elkaar.
Met mijn bezoek is het erg gezellig en ik geniet van de momenten samen.
Heerlijk is ook het eten. Even geen kliniek voer maar zelf koken en eten wat ik wil.
Geweldig!
Bezoek
Stuiterend als een klein kind zit ik nu op mijn bed met mijn laptop.
Het is veel te vroeg voor een zaterdagochtend.
Waarom?
Ik krijg vandaag bezoek!
Mijn vader en een goede familie vriendin komen een week hier in Davos.
Ik kijk er al weken naar uit en het aftellen in uren is nu echt begonnen. Om 10.55uur komen ze aan op het station en zal ik ze staan op te wachten.
Ze hebben een prachtige dag uitgekozen om te arriveren want er is een strak blauwe lucht en het zonnetje komt al voorzichtig om het hoekje gluren.
Het krijgen van bezoek is voor mij belangrijk want ik vind dat het de opname zo lekker breekt. Ik ben nu precies op de helft van mijn opname, ik zit hier alweer 6 weken.
Dus als mijn bezoek vrijdag weer naar NL vertrekt (Zonder mij!) dan hoef ik ook nog maar 5 weken hier te blijven.
Een hele fijne bijkomstigheid is dat ik deze hele week NIET hier in de kliniek hoef te eten. Ze hebben een appartementje gehuurd met keuken en dus ga ik heerlijk zelf koken de komende dagen maar natuurlijk gaan we ook nog eens een keer uiteten.
Aan mijn blog zal ik deze week waarschijnlijk wat minder aandacht besteden. Ik moet namelijk ook gewoon mijn gehele normale programma hier blijven volgen. Dit hele programma + bezoek maakt dat ik nu wel erg druk ben en er is een grote kans dat ik elke avond uitgeput in bed lig.
Na deze week ben ik er natuurlijk weer 100%!
Verder wil ik nog even een geweldig nieuwtje met jullie delen.
Het is nu 100% goedgekeurd dat ik vanaf september de gehele herfst/winter naar Zuid Afrika ga.
Na lang wachten en duimen draaien heb ik gister het verlossende emailtje gehad en ik mag voor een dik halfjaar naar Zuid Afrika.
Ben onwijs blij en helemaal hyper.
Samen met het stuiteren vanwege mijn bezoek ben ik nu net een hyperende stuiterbal.
Nu komt nog bijna het moeilijkste want welk project ga ik kiezen om een paar maanden vrijwilligerswerk bij te gaan doen?
Op dit moment heb ik twee dingen op het oog.
Het ene is Kwa-mama () een pre-school in Ballito (Dorpje bij Durban in de buurt) met fantastische mensen die mij per email al zo’n warm welkom geven dat ik direct wel op het vliegtuig wil springen.
Het andere zijn meerdere projecten in Port Elizabeth waar ik op dit moment met een echtpaar in gesprek ben die vrijwilligers hosten en koppelen aan verschillende projecten in PE.
Van die laatste heb ik nog te weinig informatie om er een goed beeld bij te hebben dus dat is nog even afwachten.
Van Kwa-mama heb ik al een goed beeld en dat lijkt sowieso echt fantastisch en die mensen zouden mij zo graag zien komen.
Moeilijk, Moeilijk, Moeilijk….Wie weet vraag ik als het echt zo ver is en ik alles op een rijtje heb wel even jullie mening!!
Verhuizen!
Vandaag een kort blogje met spannend nieuws.
Een paar dagen geleden is bekend gemaakt dat het Nederlands Astmacentrum Davos gaat verhuizen.
November 2014 staat de verhuizing gepland en dan zal het centrum niet meer hier in Davos staan maar naar Clavadel gaan.
Clavadel ligt hier een klein stukje verderop en is echt heel erg mooi.
Het ligt nog hoger en droger en zonniger dan Davos.
Natuurlijk hoop ik hier nooit meer terug te komen maar als dat dan toch noodzakelijk is dan zal dat in de nieuwe kliniek zijn.
Dat zijn toch leuke vooruitzichten voor zo wel patienten als het personeel.
Klik hier voor meer informatie over de verhuizing van het NAD.
Chur
Kelten, Romeinen, Ostrogoten, Franken: al deze volkeren heersten ooit over Chur,
de toegangspoort tot belangrijke handelsroutes en alpenpassen. Van de meer dan
5.000 jaar oude geschiedenis blijven de vondsten over uit het neolithicum, de
bronstijd en de oudheid, alsook kostbare gebouwen uit recentere tijden, zoals de
kathedraal van de 800 jaar oude bisschoppelijke zetel.
De oudste stad van Zwitserland leeft niet enkel van zijn verleden. De hoofdstad van de Graubünden bruist van leven en cultuur met zijn talrijke festivals,
cafés, clubs, musea, grote warenhuizen en boetieks. Bron
Eén van de populaire uitjes die hier georganiseerd worden is een dagje naar Chur.
Leuk vanwege de winkels, de Mc Donalds en de mooie oude stad.
Vorig weekend ben ook ik mee geweest naar Chur, gewoon om er even uit te zijn.
Vanaf Davos is het ongeveer 45/60 minuten rijden en dat alleen is al een uitje opzich.
Je gaat van de hoge berg in ene een stuk naar beneden en ziet het landschap veranderen.
Het is vooral veel minder wit!
Mc Donalds is altijd een vast onderdeel van een uitje naar Chur. Waarom zul je je misschien afvragen want zo ontzettend lekker is Mc Donalds toch echt niet. Nou na een paar weken eten in de kliniek is Mc Donalds een enorme verademing. Nou hebben ze hier ook nog eens de Mc Flurry DAIM en dat maakt een aantal weken slecht eten al snel goed, haha.
Chur is de oudste van Zwitserland en heeft een hele mooie oude stad die ik voor jullie heb proberen vast te leggen op beeld. Daarnaast ook nog een foto van het moderne gedeelte en de geliefde Mc Donalds.
De kliniek
Vandaag een klein fotoblogje.
Ik laat jullie de kliniek van de buitenkant zien.
Wij als Nederlanders zitten in een Duitse kliniek. Het NAD huurt hier een paar afdelingen en verder is alles Duits. Sommige dingen die wij hier moeten doen zoals bijvoorbeeld bloedprikken wordt gedaan door Duitsers.
Gister moest ik bijvoorbeeld ook naar de dermatoloog die zie hier ook hebben in de kliniek maar dan wel bij de Duitsers. Gelukkig sprak deze beste man ook goed Engels want met mijn Duits kom ik niet zo ver, haha.
Verder is het hele behandelteam wel Nederlands dus van arts tot verpleging en fysio tot psycholoog. Erg fijn want het voelt hier toch altijd als een stukje Nederland in het buitenland en daarom is het soms wel beter vol te houden.
De kliniek van de buitenkant!
Prettige pillen
Veel mensen die hier zitten waaronder ik slikken prednison of hebben veel prednison geslikt. Een paardenmiddel waar ik een haat en liefde verhouding mee heb.
Je wilt het niet maar je kunt eigenlijk niet zonder.
Prednison maakt helaas meer kapot dan je lief is.
Voor buitenstaanders is het vaak lastig te zien.
Ja sommige bijwerkingen zoals een vollemaansgezicht of de kilo’s die er aan vliegen zijn wel te zien met het blote oog. Enkel de schade die aangericht wordt binnenin is niet zo makkelijk te spotten.
Door mij niet maar al helemaal niet door buitenstaanders.
Op dit moment zit ik in de afbouw fase want ik wil hier prednisonloos weg.
Zonder prednison verlaat ik dit gebouw! Dat is één van mijn grootste doelen hier en volgens mij ook wel heel haalbaar.
We zijn goed op weg want we zijn al een aantal pilletjes naar beneden gaan.
Het fijne is alleen dat je je dan vaak eerst vooral erg veel slechter gaat voelen.
Je krijgt pijn op plekken waarvan je eerst niet eens doorhad dat die bestonden, je wordt ontzettend moe, soms heel erg chagerijnig….en ik krijg uitslag.
Mijn benen zitten nu onder de jeukende en brandende uitslag. Niet te harden! Gelukkig zijn daar dan weer andere middeltjes voor maar zo blijf je bezig.
Hele prettige pillen die prednison.
Die prettige pillen zijn soms zo hard nodig maar het liefste zou ik ze meteen door de wc spoelen.
Food Diary NAD
Op deze zondagmiddag laat ik jullie zien wat ik hier zoal te eten krijg.
Over het algemeen is het eten hier anders dan thuis en anders is niet altijd beter.
We krijgen hier te eten in een soort van eetzaal/kantine/restaurant maar dit wordt gerund door de Duitsers. Je kunt je dus voorstellen dat het eten ook Duitsig is.
De verhoudingen zijn hier soms erg raar, combinaties die je nooit zou bedenken en ook de zogeheten schijf van 5 kennen ze hier niet. Soms kom je dus wel eens iets te kort en andere dagen ligt er juist veel te veel op je bord.
We moeten het er maar meedoen en als je zo nu en dan even ontsnapt uit de kliniek om ergens iets lekkers te gaan eten dan houden we het nog wel even vol.
Mijn Food Diary vanuit het Nederlands Astmacentrum Davos!
Op maandag stond er pasta op het menu. Een vegetarische dag zonder enkele vleesvervanger. Een heerlijke (ahum) waterige tomatensaus en een groentemix met courgette, rode biet en wortels. Wortels krijgen we hier zo ongeveer 5 dagen in de week.
Op dinsdag hadden we spatzli. De eerste foto is het gerecht zoals die bedoeld is met rode kool en stoofvlees. Aangezien ik spatzli op die manier echt niet lekker vind is de foto daaronder van mij. Spatzli met suiker, dan lijkt het net een mislukte pannenkoek en dat is best wel lekker. Ik at er voor de vitamientjes een salade bij.
Op woensdag ben ik uit de kliniek ontsnapt voor wat boodschappen. Ik had de hele middag vrij en ben toen bij de Coop wat gaan eten. Kip, sperziebonen en pommes duchesses. Erg geslaagd! In de kliniek hadden ze spaghetti met waterige tomatensaus, wortels en verder weet ik het niet meer. 
Op donderdag hadden we bami met kip, wortels en witte kool. Opzich wel te eten met wat sambal. 
Vrijdag was het eten eigenlijk best wel lekker. Vrijdag is hier altijd visdag. Dus er stond vis op het menu met rijst, een soort kerrie sausje en ratatouille (Uiteraard met wortels er in) en groene asperges. Was heel goed te eten!
Op zaterdag stond er een uitje naar Chur gepland. Op het menu in de kliniek stond Aardappelpuree met wortels!!!! en een sausje met vlees. Ik heb in Chur bij de Mc Donald’s gegeten en ze hebben hier de beste Mc Flurry. Mc Flurry DAIM. Zo onwijs lekker. Die mogen ze in Nederland ook wel gaan verkopen.
Vandaag stond er een zondagsmaaltje op het menu. Gebakken aardappeltjes, brocolli en een karbonade. Daarbij had ik nog een soort champignonsausje en ketchup. Prima te eten! Op zondag hebben we ook altijd koek/taart/cake als toetje. Die bewaar ik voor een later tijdstip.
Koffer vol Dromen 